Najem okazjonalny – najważniejsze zasady i cechy tej formy wynajmu

Właściciele wynajmujący lokale mieszkalne w obawie przed nieuczciwymi lokatorami często decydują się na zawarcie umowy najmu okazjonalnego lokalu. I choć proces podpisania umowy najmu okazjonalnego jest bardziej sformalizowany i pracochłonny, wymaga spisania oświadczenie najemcy w formie aktu notarialnego, w którym najemca poddaje się egzekucji i zobowiązuje się do opróżnienia i wydania lokalu używanego na podstawie umowy najmu okazjonalnego w terminie wskazanym w dokumencie – żądaniu opróżnienia lokalu, to chętnych na skorzystanie z takiej formy umowy najmu lokalu jest coraz więcej.

Szukasz numeru księgi wieczystej?
Znajdź go na podstawie adresu nieruchomości lub numeru działki:
Wejdź na Ksiegiwieczyste.pl
Sprawdź, jakie to proste!

Co oznacza najem okazjonalny i czym różni się od zwykłego najmu?

W prawie polskim funkcjonuje najem zwykły, zwany też klasycznym, oraz najem okazjonalny lokalu.

Definicję umowy najmu okazjonalnego określa ustawa z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego, Art. 19a. 1.

W myśl cytowanej ustawy przez umowę najmu okazjonalnego należy rozumieć zawarcie umowy najmu lokalu mieszkalnego w formie aktu notarialnego przez osobę fizyczną nie prowadzącą działalności gospodarczej w zakresie wynajmowanego lokalu na okres nie dłuższy niż 10 lat.

Natomiast definicję najmu klasycznego znajdujemy w przepisach ustawy 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny, Art. 659. W myśl tego przepisu wynajmujący (właściciel lokalu) zobowiązuje się oddać najemcy lokal przeznaczony do zamieszkania (używania) przez czas oznaczony lub nieoznaczony. Najemca natomiast zobowiązuje się do płacenia wynajmującemu umówionego czynszu.

Z dniem podpisania umowy najmu klasycznego na wynajmującym ciąży obowiązek zachowania się w taki sposób, aby najemca bez przeszkód mógł korzystać z lokalu przez cały czas trwania umowy najmu. Oznacza to, że mimo pozostania przez wynajmującego właścicielem nieruchomości, wraz z zawarciem umowy najmu traci on większość swoich uprawnień wynikających z prawa własności. Między innymi wynajmującemu nie wolno bez zgody najemcy, korzystać ze skrzynki pocztowej przynależnej do mieszkania, „kontrolować mieszkanie” – wchodzić do niego bez zapowiedzenia, przechowywać w nim swoich rzeczy, czy umawiać się z osobami trzecimi na oglądanie mieszkania.

Umowa najmu klasyczna powinna zawierać w swej treści co najmniej oznaczenie przedmiotu najmu – lokalu w postaci adresu, numeru księgi wieczystej lokalu oraz powierzchni, jak również zobowiązanie najemcy do płacenia czynszu. Bez tych danych umowa najmu lokalu jest nieważna.

Umowa najmu lokalu – klasyczna, może być zawarta w formie ustnej na czas do 12 miesięcy. Zawarcie umowy klasycznej na okres dłuższy niż 12 miesięcy wymaga, aby była ona sporządzona w formie pisemnej.

Podstawowe różnice pomiędzy umową najmu zwykłego a umową najmu okazjonalnym polegają m.in. na tym, że:

• warunki zawarcia umowy najmu okazjonalnego określa ustawa z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego, natomiast warunki zawarcia umowy zwykłej – klasycznej określa ustawa Kodeks cywilny oraz ustawa 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego;
• umowa najmu okazjonalnego jest zawierana na czas ograniczony nie dłuższy niż 10 lat i zawsze w formie pisemnej, natomiast umowa najmu klasyczna może być zawarta w formie ustnej na okres do 12 miesięcy, a na okres dłuższy niż 12 miesięcy tylko w formie pisemnej;
• umowa najmu okazjonalnego umożliwia szybszą i skuteczną eksmisję najemcy w przypadku, gdy ten zalega z płatnościami czynszu bądź staje się uciążliwy dla wynajmującego. Dzieje się tak dzięki zobowiązaniu się najemcy do złożenia oświadczenia o dobrowolnym poddaniu się egzekucji. Oświadczenie to zostaje złożone u notariusza i posiada formę aktu notarialnego. W przypadku wygaśnięcia lub rozwiązania umowy, wynajmujący ma prawo do natychmiastowego wszczęcia postępowania egzekucyjnego, a dodatkowo dzięki notarialnemu oświadczeniu najemcy o posiadaniu lokalu zastępczego nie ma potrzeby wyznaczania przez gminę lokalu tymczasowego, jak to ma miejsce w przypadku zwykłej umowy najmu.

W przypadku umowy klasycznej właściciel lokalu, aby uwolnić się od nieuczciwego najemcy i odzyskać swoje mieszkanie, niejednokrotnie musi przejść długotrwały proces sądowy związany z wydaniem tytułu egzekucyjnego. W tym czasie wynajmujący nie dość, że nie może odzyskać swojego mieszkania, to dodatkowo nie otrzymuje żadnego czynszu od najemcy.

Umowa najmu okazjonalnego – jakie dokumenty są wymagane?

Zawarcie umowy najmu okazjonalnego wymaga przedłożenia i dołączenia do umowy – aktu notarialnego dokumentów ściśle określonych w ustawie z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego.

W szczególności do umowy powinny być dołączone następujące dokumenty:

1. oświadczenie najemcy w formie aktu notarialnego, w którym najemca poddał się
   egzekucji i zobowiązał się do opróżnienia i wydania lokalu używanego na
   podstawie umowy najmu okazjonalnego w terminie wskazanym w dokumencie – żądaniu opróżnienia lokalu. Dokument – oświadczenie najemcy powinien być sporządzony na piśmie i opatrzony urzędowo (notarialnie) poświadczonym podpisem właściciela (Art. 19a, ust. 2);
2. wskazanie przez najemcę innego lokalu, w którym będzie mógł zamieszkać w przypadku wykonania egzekucji obowiązku opróżnienia lokalu;
3. oświadczenie właściciela lokalu lub osoby posiadającej tytuł prawny do lokalu, o wyrażeniu zgody na zamieszkanie najemcy i osób z nim zamieszkujących w lokalu wskazanym w oświadczeniu; na żądanie wynajmującego załącza się oświadczenie z podpisem notarialnie poświadczonym.

Dołączone do umowy najmu w/w załączniki – dokumenty powinny być podpisane, a podpis poświadczony urzędowo – notarialnie. Taka konstrukcja prawa wymaga, aby strony, które zamierzają zawrzeć umowę najmu okazjonalnego stawiły się u notariusza celem podpisania umowy sporządzonej w formie aktu notarialnego.

Kto może zawrzeć umowę najmu okazjonalnego?

Z instytucji najmu okazjonalnego może skorzystać właściciel lokalu będący osobą fizyczną bądź osobą posiadającą tytuł prawny do lokalu oraz osoba – najemca, który zobowiąże się do złożenia oświadczenia o poddaniu się egzekucji oraz przedłoży dokument wskazujący inny lokal mieszkalny, w którym najemca będzie mógł zamieszkać w przypadku wykonania egzekucji obowiązku opróżnienia lokalu.

Z instytucji najmu okazjonalnego nie mogą skorzystać podmioty zajmujące się podnajmem nieruchomości lub ich części.

Zgodnie z treścią Art. 19a ustawy o ochronie praw lokatorów z umowy najmu okazjonalnego skorzystają jedynie osoby prywatne wynajmujące dom lub mieszkanie. Oznacza to, że przedsiębiorstwa oraz osoby prowadzące działalność gospodarczą w zakresie wynajmu lokali mieszkalnych nie mają takiej możliwości.

Kto pokrywa koszty zawarcia umowy najmu okazjonalnego?

Ustawa z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego, nie precyzuje kto powinien ponosić koszty zawarcia umowy najmu okazjonalnego. Opłatę notarialną zazwyczaj ponosi osoba, która jest zainteresowana sporządzeniem aktu notarialnego. Są jednak sytuacje, w których należności z tytułu zawarcia aktu notarialnego mogą być podzielone pomiędzy stronami.  W przypadku opłat najmu okazjonalnego obie strony są zainteresowane zawarciem umowy. Dlatego też, strony umowy powinny jeszcze przed zawarciem umowy dogadać się odnośnie ponoszenia kosztów notarialnych.

Po uzgodnieniu przez strony umowy, kto i w jakiej wysokości będzie ponosił koszty sporządzenia umowy oraz oświadczenia najemcy w formie aktu notarialnego, decyzja o ponoszeniu kosztów powinna zostać zapisana w treści umowy.

Umieszczenie w umowie najmu okazjonalnego lokalu klauzuli o ponoszeniu przez strony umowy kosztów jej zawarcia, pozwoli na uniknięcie w przyszłości niepotrzebnych ewentualnych nieporozumień.

Do kosztów związanych z zawarciem umowy najmu okazjonalnego lokalu należą:

1. Opłata za sporządzenie w formie aktu notarialnego umowy najmu okazjonalnego lokalu. Pomimo że nie ma takiego obowiązku często strony dla podniesienia rangi ważności umowy zawierają ją w formie aktu notarialnego.
2. Opłata notarialna za sporządzenie przez notariusza w formie aktu notarialnego oświadczenia najemcy, w którym najemca poddał się egzekucji i zobowiązał się do opróżnienia i wydania lokalu używanego na podstawie umowy najmu okazjonalnego lokalu w terminie wskazanym w dokumencie – żądaniu opróżnienia lokalu.

Wynagrodzenie notariusza za sporządzenie oświadczenia najemcy w formie aktu notarialnego, w którym najemca poddał się egzekucji i zobowiązał się do opróżnienia i wydania lokalu używanego na podstawie umowy najmu okazjonalnego lokalu, w terminie wskazanym w żądaniu, wynosi nie więcej niż 1/10 minimalnego wynagrodzenia za pracę, o którym mowa w ustawie z dnia 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę (Dz. U. z 2020 r. poz. 2207).

Zgłoszenie umowy najmu okazjonalnego do Urzędu Skarbowego

Zawarcie umowy najmu okazjonalnego lokalu podlega obowiązkowi zgłoszenia do naczelnika urzędu skarbowego (US) właściwego ze względu na miejsce zamieszkania.

Właściciel lokalu, który zawarł umowę najmu okazjonalnego, powinien w terminie 14 dni od dnia zawarcia tej umowy zgłosić ten fakt naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu dla miejsca zamieszkania (Art. 19b, ust. 1 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego).

Na żądanie najemcy właściciel lokalu, który zawarł umowę najmu okazjonalnego lokalu mieszkalnego, ma obowiązek przedstawić najemcy potwierdzenie zgłoszenia zawarcia umowy naczelnikowi urzędu skarbowego.

Procedura rejestracji umowy najmu okazjonalnego w urzędzie skarbowym właściwym dla miejsca zamieszkania wynajmującego wymaga od wynajmującego złożenia w US formularza zgłoszeniowego oraz kopii umowy najmu.

Zgłoszenie przez wynajmującego do US zawarcia umowy najmu okazjonalnego daje wynajmującemu poczucie pewności, że jego dochody z najmu są prawidłowo zgłoszone do opodatkowania.

Również najemca po otrzymaniu informacji od wynajmującego o zgłoszeniu umowy najmu okazjonalnego naczelnikowi Urzędu Skarbowego będzie świadomy, że wynajmujący z tytułu najmu okazjonalnego ujawnia swoje dochody i odprowadza do US należne podatki.

Wypowiedzenie umowy najmu okazjonalnego

Wypowiedzenie umowy najmu okazjonalnego może nastąpić na dwa sposoby tj.:

Za porozumieniem stron

Wypowiedzenie umowy najmu okazjonalnego za porozumieniem stron może nastąpić w każdym czasie trwania umowy wówczas, gdy strony umowy się porozumieją i polubownie załatwią warunki rozwiązania umowy. Wypowiedzenie za porozumieniem stron przyjmuje postać pisemnego porozumienia, w którym strony ustalają m.in. takie postanowienia jak: ostateczne płatności, terminy opróżnienia mieszkania czy wydania mieszkania właścicielowi.

Za wypowiedzeniem

Prawo do wypowiedzenia umowy posiada zarówno właściciel lokalu jak i najemca.

Najemca może wypowiedzieć umowę najmu w przypadku, gdy taka możliwość została zapisana w umowie. Najczęściej okres wypowiedzenia umowy przez najemcę wynosi od 1 do 3 miesięcy.

Najemca może wypowiedzieć umowę najmu okazjonalnego, jeżeli lokal nie spełnia wymogów określonych w umowie, np. lokal posiada wady, których w trakcie podpisywania umowy nie ujawniono lub przebywanie w lokalu zagraża zdrowiu najemcy i jego rodzinie.

Właściciel lokalu może również wypowiedzieć umowę najmu okazjonalnego lokalu przed terminem zakończenia umowy określonej w treści umowy. Prawo wypowiedzenia umowy najmu przed okresem ekspiracji umowy dotyczy przypadków bardzo szczególnych określonych w ustawie o ochronie praw lokatorów. Do szczególnych przypadków mających wpływ na wypowiedzenie umowy najmu przez właściciela lokalu należą m.in.

• najemca nie wywiązuje się z płatności za czynsz i zalega z jego płatnością co najmniej 3 okresy płatności,
• najemca zaniedbuje swoje obowiązki i dewastuje lokal,
• najemca zakłóca spokój innym mieszkańcom domu, bloku, w którym znajduje się lokal,
• najemca podnajmuje lub użycza lokal osobie trzeciej bez zgody właściciela lokalu.

Należy nadmienić, że wszelkie przesłanki wypowiedzenia umowy najmu okazjonalnego powinny być ujęte w umowie najmu w sposób precyzyjny i zrozumiały dla stron. W przypadku zaistnienia konieczności wypowiedzenia umowy przez jedną ze stron, jasno sprecyzowane w umowie przesłanki, pozwolą na uniknięcie sporów prawnych.

Procedura wypowiedzenia umowy najmu okazjonalnego musi przebiegać zgodnie z przepisami prawa chroniącymi interesy obu stron umowy.

Wypowiedzenie umowy przez jedną ze storn powinno być zawarte na piśmie. Dokument ten powinien zawierać dokładne dane obu stron umowy, datę sporządzenia wypowiedzenia oraz przyczynę wypowiedzenia umowy.

Z umowy powinno wynikać, w jakim czasie może zostać rozwiązana umowa z zachowaniem okresu wypowiedzenia ujętego w umowie najmu okazjonalnego, bowiem dla prawidłowego zakończenia umowy istotne jest zachowanie okresu wypowiedzenia wynikającego z treści umowy.

Wypowiedzenie powinno być dostarczone drugiej stronie umowy na piśmie. Najbezpieczniej można to zrobić przesyłając wypowiedzenie umowy pocztą – listem poleconym za potwierdzeniem odbioru. Dokument – potwierdzenie przesłania wypowiedzenia należy zachować jako dowód doręczenia.

Eksmisja lokatorów w przypadku najmu okazjonalnego

Umowa najmu okazjonalnego lokalu wygasa po upływie czasu, na jaki była zawarta lub ulega rozwiązaniu po upływie okresu wypowiedzenia tej umowy.

Po wygaśnięciu lub rozwiązaniu umowy najmu okazjonalnego lokalu, jeżeli najemca dobrowolnie nie opróżnił lokalu, właściciel doręcza najemcy żądanie opróżnienia lokalu, sporządzone na piśmie opatrzonym urzędowo (notarialnie) poświadczonym podpisem właściciela.

Żądanie opróżnienia lokalu powinno zawierać w szczególności:

1. dane osobowe (imię i nazwisko oraz imiona rodziców) właściciela oraz najemcy, którego żądanie dotyczy;
2. wskazanie umowy najmu okazjonalnego lokalu zawartej pomiędzy stronami umowy oraz podanie przyczyny ustania stosunku z niej wynikającego;
3. podanie terminu, nie krótszego niż 7 dni od dnia doręczenia żądania najemcy, w którym najemca i osoby z nim zamieszkujące mają opróżnić lokal.

W przypadku bezskutecznego upływu wskazanego terminu, właściciel składa do sądu wniosek o nadanie klauzuli wykonalności oświadczeniu najemcy sporządzonemu w formie aktu notarialnego, w którym najemca poddał się egzekucji i zobowiązał się do opróżnienia i wydania lokalu używanego na podstawie umowy najmu okazjonalnego lokalu w terminie wskazanym w dokumencie – żądaniu opróżnienia lokalu. Do wniosku wynajmujący powinien dołączyć:

1. żądanie opróżnienia lokalu wraz z dowodem jego doręczenia najemcy albo dowodem wysłania go przesyłką poleconą;
2. dokument potwierdzający przysługujący właścicielowi tytuł prawny do lokalu, którego opróżnienia dotyczy żądanie właściciela;
3. potwierdzenie zgłoszenia umowy najmu w Urzędzie Skarbowym (Art. 19b, ust. 1).

Tak skompletowany wniosek jest rozpatrywany przez sąd w terminie 3 dni. Po tym czasie, sąd może uruchomić przyspieszoną procedurę uzyskania nakazu eksmisji.

Z danych rynku wynajmu lokali wynika, że łączny czas potrzebny na przeprowadzenie procedury eksmisji w przypadku umowy najmu okazjonalnego lokalu wynosi średnio od miesiąca do 3 miesięcy.

Czy umowa najmu okazjonalnego jest wpisywana do księgi wieczystej?

Zgodnie z ustawą z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (dalej u.k.w.h.) w przypadkach przewidzianych w przepisach ustawy w księdze wieczystej poza prawami rzeczowymi mogą być ujawniane prawa osobiste i roszczenia. W myśl Art. 16 u.k.w.h. określającego katalog praw osobistych i roszczeń w księdze wieczystej może być ujawniane prawo najmu lub dzierżawy, prawo odkupu lub pierwokupu, prawo dożywocia.

Zgodnie z Art. 32, ust. 2 u.k.w.h. do wpisu prawa osobistego lub roszczenia wystarcza dokument obejmujący oświadczenie woli właściciela o ustanowieniu tego prawa albo obejmujący zgodę na wpis tego roszczenia.

Z przepisu wynika więc jednoznacznie, że do wniosku o wpis umowy najmu (okazjonalnego) do księgi wieczystej prowadzonej dla nieruchomości wynajmowanej wystarczy załączyć albo samą umowę najmu podpisaną przez obie strony umowy albo zgodę wynajmującego na wpis udzieloną w formie pisemnej.

Należy zauważyć, że zgodnie z Art. 31 ustawy u.k.w.h. wpis do księgi wieczystej może być dokonany na podstawie dokumentu z podpisem notarialnie poświadczonym. Dotyczy to zarówno podpisu wynajmującego na umowie najmu, jak również podpisu wynajmującego na oświadczeniu o zgodzie na dokonanie wpisu.

Konsekwencją wpisu umowy najmu do księgi wieczystej jest:

• ustalenie stanu prawnego nieruchomości poprzez wpisanie najmu okazjonalnego do księgi wieczystej,
• zwiększona ochrona prawna najemcy wobec zbycia nieruchomości, o czym stanowi Art. 678 § 1 Kodeksu cywilnego (dalej k.c.), którego treść mówi, że w razie zbycia rzeczy najętej w czasie trwania najmu nabywca wstępuje w stosunek najmu na miejsce zbywcy, ale może wypowiedzieć najem z zachowaniem ustawowych terminów wypowiedzenia. Jeżeli natomiast umowa została sporządzona z zachowaniem formy pisemnej na czas oznaczony i z datą pewną (data nadawana przez notariusza) a rzecz została najemcy wydana (Art. 678 § 2 k.c.). wynajmujący nie musi obawiać się wypowiedzenia umowy przez nowego właściciela nieruchomości, bowiem takie prawo nie będzie przysługiwało nabywcy, jeżeli umowa spełnia wymienione kryteria (Art. 678 § 2 k.c.).
  Przy czym należy podkreślić, że następca prawny (kolejny nabywca nieruchomości) właściciela nieruchomości jest zawsze związany umową najmu, która została zawarta przez jego poprzednika, choćby o takiej umowie nie wiedział i nie mógł się wcześniej dowiedzieć. W związku z tym, wejście przez nabywcę nieruchomości w ogół praw i obowiązków poprzednika, a tym samym wejście do umowy najmu jako strona, nie zależy od wpisu prawa najmu w księdze wieczystej.
• ujawnienie umowy najmu okazjonalnego w księdze wieczystej w dziale III powoduje również objęcie jej zasadą jawności materialnej ksiąg wieczystych. Oznacza to, że domniemywa się, że prawo jawne z księgi wieczystej jest wpisane zgodnie z rzeczywistym stanem prawnym (Art. 3 u.k.w.h.).

W przypadku sporu sądowego najemca, którego umowa najmu została ujawniona w księdze wieczystej, nie będzie musiał udowadniać przed sądem tego, że umowa rzeczywiście istnieje i została zawarta.

Przeczytaj: Wpis do księgi wieczystej – co oznacza i jak go dokonać?

Czy warto zdecydować się na najem okazjonalny?

W czasach, gdy najem lokali staje się bardzo ryzykowny, lepszym i bezpieczniejszym rozwiązaniem jest udostępnienie lokalu najemcy na zasadach najmu okazjonalnego opartego na przepisach ustawy o najmu z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego.

Zastosowanie przepisów ustawy podczas zawierania umowy najmu okazjonalnego umożliwia wynajmującemu szybszą i skuteczną eksmisję najemcy w przypadku, gdy ten zalega z płatnościami czynszu bądź staje się uciążliwy dla wynajmującego.

Dzieje się tak dzięki zobowiązaniu się najemcy do złożenia oświadczenia o dobrowolnym poddaniu się egzekucji. Oświadczenie to zostaje złożone u notariusza i posiada formę aktu notarialnego.

W przypadku wygaśnięcia lub rozwiązaniu umowy wynajmujący ma prawo do natychmiastowego wszczęcia postępowania egzekucyjnego, a dodatkowo dzięki notarialnemu oświadczeniu najemców o posiadaniu lokalu zastępczego nie ma potrzeby wyznaczania przez gminę lokalu tymczasowego, jak to ma miejsce w przypadku zwykłej umowy najmu.

Przy umowie najmu okazjonalnego nie ma również zastosowania okres ochronny trwający od 1 listopada do 31 marca, w którym to czasie w przypadku umowy klasycznej nie można eksmitować najemcy z lokali.

Dla najemcy wizja zawarcia umowy najmu okazjonalnego może być trochę odstraszająca, zwłaszcza że jej zawarcie wymaga przeprowadzenia pewnych formalności oraz poniesienia kosztów, które strony umowy, po „dogadaniu” się mogą uiścić w równych częściach.

Plusy i minusy tej formy wynajmu

Umowa najmu okazjonalnego należy do umów, które chronią interesy wynajmującego. Dzięki notarialnemu oświadczeniu najemcy o opróżnieniu i wydaniu lokalu używanego na podstawie umowy najmu okazjonalnego lokalu w terminie wskazanym w tym dokumencie oraz jednoczesnym wskazaniem innego lokalu, w którym najemca będzie mógł zamieszkać w przypadku wykonania egzekucji obowiązku opróżnienia lokalu, oraz zgłoszeniu najmu do urzędu skarbowego, umowa najmu okazjonalnego pozwala na uruchomienie szybkiej ścieżki eksmisyjnej. Jest to zapewne atut umowy najmu okazjonalnego. Takiej gwarancji niestety nie daje umowa klasyczna, gdzie niejednokrotnie wynajmujący latami borykają się z niechcianymi najemcami, którzy nie dość, że zajmują lokal to jednocześnie nie pokrywają żadnych kosztów wynajmu.

Minusem umowy najmu okazjonalnego jest konieczność przygotowania wskazanych w niniejszym artykule dokumentów oraz stawienie się u notariusza w celu podpisania oświadczenia najemcy o opróżnieniu i wydaniu lokalu używanego na podstawie umowy najmu okazjonalnego.

Co prawda ustawodawca nie wymaga ani też nie zakazuje, aby umowa najmu okazjonalnego była sporządzona w formie aktu notarialnego to jednak dla podniesienia rangi tego dokumentu, warto sporządzić go w formie aktu notarialnego.

Sporządzenie dokumentów przez notariusza – umowy najmu okazjonalnego oraz oświadczenia najemcy generuje dodatkowe koszty – tzw. opłaty notarialne, które w przypadku umowy zwykłej – klasycznej nie występują. Choć koszty zawarcia umowy najmu okazjonalnego nie stanowią znacznej kwoty, skutecznie odstraszają najemcę do zawarcia umowy najmu okazjonalnego lokalu.

Plusem zawarcia umowy najmu okazjonalnego jest jej zgłoszenie do Urzędu Skarbowego. Strony umowy poprzez zgłoszenie umowy najmu okazjonalnego do Naczelnika Urzędu Skarbowego mają poczucie dobrze spełnionego obowiązku wobec Państwa.

Brak zgłoszenia umowy najmu okazjonalnego do Urzędu Skarbowego powoduje, że taka umowa będzie traktowana jako zwykła, klasyczna umowa najmu.

Podstawa prawna:

1. Ustawa z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego, Rozdział 2a. Najem okazjonalny lokalu.
2. Ustawa z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece.
3. Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny.

Zdjęcia: Pexels.com

---